O MAKARONIE

Już 10 000 lat p.n.e w niektórych regionach Bliskiego Wschodu zamiast polować i zbierać dziko rosnące rośliny, oswojono zwierzęta i zaczęto uprawę ziemi. Ludzie posiali zboża, a obserwując ich przemianę określali najlepszy czas zbioru. Zaczęto zastanawiać się nad dalszą obróbką ziaren. Wtedy też w wyniku pocierania ziarna między kamieniami uzyskano biały proszek - mąkę. Połączenie mąki z wodą dało elastyczne ciasto, które zaczęto piec na gorących kamieniach przy ognisku. Tego rodzaju placki, w niektórych kulturach jada się zresztą do dzisiaj.

Historia makaronu wiąże się z powstaniem wielkich cywilizacji - Śródziemnomorskiej, Chińskiej i Arabskiej.

Mimo sporów i dociekań, która była pierwsza, wszystkie zarejestrowały ten prosty produkt niemal u zrębów swego powstania. Tak to już bowiem jest w historii, że pewne odkrycia pojawiają się niemal równolegle w odległych zakątkach świata i niezależnie od siebie.

Być może makaron zaistniał już w IV w p.n.e. w państwie Etrusków. Reliefy w grobowcu etruskiego bogacza przedstawiają bowiem przyrządy, które dziś śmiało moglibyśmy powiązać z przygotowywaniem makaronu - nóż, wiadro, worek z mąką, a nawet stolnica i wałek. Nie ma jednak jednoznacznego potwierdzenia, że te akcesoria wykorzystywano właśnie w tym celu.

Istnieją też przesłanki, że makaron narodził się wraz z rozwojem Rzymu w I w p.n.e. Znano tu zagniatanie mąki z wodą i masowo wypiekano płaskie placki zwane „lagana” czyli zwiastun dzisiejszej lasagni. Imperium rozrastało się i aby zapewnić dostateczną ilość pożywienia zboże zaczęto sprowadzać drogą morską nawet z Egiptu. Z czasem odkryto, że rozwałkowane płaty ciasta można szybko wysuszyć na słońcu. W takiej to postaci przechowywano go i sprzedawano.

Od wieków makaron znają również Arabowie. Dla ludu nomadów i koczowników był pożywieniem wygodnym podczas odległych wypraw. Zaczęto go kroić w cienkie paski suszyć i nim handlować. W takiej też formie dotarł do zajmowanej przez nich Sycylii.

W Palermo w XII w. Arabowie stworzyli manufaktury do jego produkcji. Powstał prawdziwy przemysł makaronowy. Wykorzystali to Genueńscy handlarze, którzy w obrocie suszonym makaronem stali się monopolistami. W XIV w. do Sycylii i Ligurii dołączył region Apulii, gdzie powstało centrum produkcji makaronu. W XVII w. rolę tę przejął Neapol, głównie przez gwałtowny wzrost ludności i poszukiwanie taniego sposobu wyżywienia. Tutaj wynaleziono mechaniczne mieszadło do połączenia wody i mąki. Dzięki temu można go było wyrabiać sprawniej i więcej, a jego cena znacznie się obniżyła.

Król Neapolu Ferdynand II Burbon po wizycie w fabryce makaronu nie był zadowolony. Na długich ławkach siedzieli półnadzy mężczyźni i nogami urabiali ciasto. Tempo pracy wyznaczał ich rytmiczny śpiew, a powietrze pełne było mącznego pyłu. Król postanowił zmienić te prymitywne i niehigieniczne metody. Zwrócił się do słynnego inżyniera - Cesare Spaddacciniego o znalezienie rozwiązania w tej kwestii. Konstruktor zaproponował prostą maszynę z brązu napędzaną przy użyciu sił ludzkich, ale bardziej higieniczną. Bose stopy zostały zamienione przez metalowe ugniatacze, które dobrze imitowały prace człowieka. Do świeżo zmielonej mąki dodawano gorącej wody, aby ciasto lepiej się łączyło. Spaddaccini rozwiązał też inny problem. Dotąd produkt ten nie gościł na dworskich stołach, ponieważ jadało się go rękami. Spadaccini wynalazł na potrzeby jedzenia makaronu widelec z czterema zębami.

Do produkcji makaronu wykorzystano na początku XX w. maszyny poruszane parą i energią. Powstały klimatyzowane komory do suszenia i nowe maszyny do ciągłego cyklu mechanicznego - załadowanie produktów, wyrabianie ciasta (bez wyciągania go i ręcznego rozwałkowywania) nadanie kształtu i suszenie. Poprawiło to bardzo jakość i jeszcze bardziej rozpowszechniło makaron.

Dziś jest więcej rodzajów makaronu niż dni w roku. Zaskakuje nas i cieszy różnymi kolorami, kształtami, nadzieniami. Italia jest mu z pewnością mocno przypisana, niezależnie od historii to tutaj najwięcej się makaronu wyrabia i je.

PRODUKTY BABUNI to połączenie tradycji z nowoczesnością. Dbamy by wykorzystywane przez nas surowce były jak najbardziej naturalne, pochodziły od pewnego i przede wszystkim sprawdzonego dostawcy.

Z czego produkujemy makaron? Oto składniki.

Wykorzystywana przez nas MĄKA pochodzi tylko od starannie wyselekcjonowanych dostawców.

JAJA – kupujemy od zaufanych gospodarstw rolnych, gdzie kury mogą skubać zieloną trawkę, rosnącą jak najdalej od źródeł wszelkich zanieczyszczeń. JAJA MAJĄ WYSOKĄ WARTOŚĆ ODŻYWCZĄ! Oznacza to, że przy niskiej kaloryczności posiadają ogromną wartość odżywczą. Jajko, a przede wszystkim żółtko, zawiera gamę witamin z grupy B (B1, B2, B5, B6), witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (A, D, E, K), a także kwas foliowy. Jest dobrym źródłem wapnia, magnezu, fosforu, potasu, siarki i żelaza.

WODA to życie. Dlatego też by być pewnym, że jest naprawdę czysta poddajemy ją filtracji.

PRZYPRAWA KURKUMA – Nie bójmy się jej. To przyprawa, stosowana już w starożytności. Pochodzi z Azji południowo-wschodniej. Wykorzystanie kurkumy sięga 4000 lat wstecz, do kultury wedyjskiej w Indiach, kiedy to została użyta jako przyprawa kulinarna, a także miała pewne znaczenie religijne. Jej nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa terra merita, nawiązującego do koloru ziemi, zawierającej pigment mineralny. W wielu językach kurkuma nazywana jest żółtym korzeniem. Kurkuma jest kłączem lub podziemną łodygą rośliny podobnej do imbiru. Zazwyczaj dostępna jest mielona w postaci jasno-żółtego proszku. Cała kurkuma jest bulwiastym kłączem, posiadającym szorstką skórkę o budowie segmentowej. Kłącze jest żółtawo-brązowe, z pomarańczowym wnętrzem.